Kobelek

Білем, айналаң түнекте
Талай тағдыр бәрінде бір өкпе
Қателіктер ештеңеде үйретпеді
Алданғаннан адасқанға еліктеп
Өміріңмен неге ойнайды еріккен
Жүрегіңді әлде жалға беріп пе ең
Бұл сезімге қойылып еді нүкте,
Қайта оны бастамақсың неліктен
Неге Ішіңдегі көбелек
Тіріле ме ол хаттар жазғанда
Дауысыңда көбірек
Дірілдей ме ол хабарласқанда
Үміт беріп, сәуле шағылысқан
Қиналғанда тағы сағыныштан
Енді өзіңе өкпеле,
Тек өзіңе өкпеле.
Бәлки, балқисың
Жоғалтасың құшағында
Оның тәніңді тағы
Өзіңді ойла, жаным
Атса да дәл қазір мұңмен таңы
Алайда күдеріңді үзбе,
Бақытты ішіңнен ізде.
Өзіңді сүймесең егер
Сүйе алмас сені ешкім өзге
Ішіңдегі көбелек
Тіріле ме ол хаттар жазғанда
Дауысыңда көбірек
Дірілдей ме ол хабарласқанда
Үміт беріп, сәуле шағылысқан
Қиналғанда тағы сағыныштан
Енді өзіңе өкпеле,
Тек өзіңе өкпеле.